تربیت بدنی رایگان، اصل مغفول در قانون اساسی

بند 3 اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: آموزش و پرورش و تربیت بدنی رایگان برای همه در تمام سطوح، و تسهیل و تعمیم آموزش عالی. اهمیت تربیت بدنی و ورزش در جمهوری اسلامی ایران به اندازه‌ای است که در قانون اساسی یعنی مهم‌ترین سند حقوقی کشور به آن تأکید شده است. قرار دادن تربیت بدنی هم سطح با آموزش و پرورش و آموزش عالی نشان می‌دهد که از نظر قانون اساسی، تربیت بدنی یک امر فرهنگی با اهداف تربیتی است. از طرفی الزام به رایگان بودن آن برای همه در تمام سطوح، تأکید دیگری بر آن است که این وسیله حیاتی باید به آسان‌ترین روش برای سلامتی و برومندی نسل به کار گرفته شود. نکته قابل تامل دیگر این است که از نظر قانون اساسی، تربیت بدنی به عنوان وسیله‌ای حیاتی از آموزش عالی دارای اهمیت بیشتری است. لذا وظیفه دولت درخصوص آموزش عالی صرفاً تسهیل و تعمیم بوده ولی رایگان نمودن برای همه و در تمام سطوح که برای تربیت بدنی در نظر گرفته شده برای آموزش عالی مطرح نیست. از آن‌جایی که رایگان نمودن تربیت بدنی از وظایف ذاتی و تکلیفی دولت‌ است که باید توسط وزارت ورزش و شهرداری‌ها محقق شود و با توجه به وضعیت موجود به نظر می‌رسد در سایه سکوت دستگاه‌های نظارتی، این اصل به‌طور کامل مغفول مانده است. اگرچه در سال‌های اخیر شهرداری‌ها با فراهم کردن زیرساخت‌های ورزشی تاحدودی در تحقق تربیت بدنی رایگان اقداماتی انجام داده‌اند اما مسئولین و مدیران ارشد وزارت ورزش در این زمینه نه تنها اراده و برنامه‌ای ندارند بلکه در پاره‌ای از مواقع به بهانه اجرای اصل 44 قانون اساسی، اصل سوم قانون اساسی را نقض کرده‌اند. دسته‌بندیتحلیل روزکلید‌واژهتربیت بدنی رایگانآموزش و پرورشقانون اساسیتربیتیسلامتیبند 3 اصل سوماصل 44 قانون اساسیشهرداریوزارت ورزش و جوانانزیر ساخت‌های ورزشی